Kocie ścieżki. Japonia – podróż z dziećmi śladami Kotaru! Bardzo często pytaliście nas o podróż do Japonii z dziećmi – o wskazówki i podpowiedzi. Staraliśmy się pomóc jak umieliśmy najlepiej, ale prawda jest taka, że sami nigdy w Japonii z dziećmi nie byliśmy. Od teraz mamy ułatwione zadanie – możemy podróżujące rodziny odesłać do rewelacyjnej książki Kocie ścieżki. Japonia, napisanej i zilustrowanej przez Jolę Jaworską. Ta książka jest szczególna, bo łączy w sobie nasze dwa bziki – kota na punkcie podróży do Japonii i kota na punkcie kotów! Dlatego z przyjemnością objęliśmy ją patronatem i dzisiaj serdecznie polecamy! Zapraszamy na świeżutką recenzję – książka miała premierę wczoraj!

Kocie ścieżki. Japonia

Jola Jaworska (tekst i ilustracje)

Piękne i subtelne ilustracje

O tym, że książka powstaje, wypominaliśmy już kilka miesięcy temu podczas spotkania LIVE pt. Fenomen kotów w japońskiej kulturze (link do tego fragmentu). Już wtedy byliśmy zachwyceni ilustracjami Joli Jaworskiej, które zapowiadały książkę. Byłam pewna, że w warstwie wizualnej będzie mi bardzo odpowiadać, dlatego z niecierpliwością czekałam na swój egzemplarz. Pomyślałam, że tę skierowaną do dzieciaków opowieść potraktuję po prostu jako art book, album z pięknymi ilustracjami. A na piękne ilustracje, zwłaszcza malarstwo tuszem i akwarelę bardzo lubię sobie popatrzeć!

Kiedy książka trafiła do moich rąk z przyjemnością odkryłam, że jest wspaniale wydana. Ma twardą oprawę i błyszczący papier, na którym ilustracje przedstawiające kotki w różnych charakterystycznych miejscach i w rozmaitych sytuacjach dodatkowo zyskały.

Co więcej, już przeglądając książkę i ilustracje stwierdziłam, że na pewno nie będzie to dziecinna bajka z rzadka zahaczająca o jakiś oczywisty element japońskiej kultury, ślizgająca się po stereotypach. Oglądamy tam koty pociągające za sznury z dzwonkiem w świątyni shintō, drepczące w japońskim kamiennym ogrodzie zen, siedzące na skrawku jūnihitoe, czyli 12-warstwowego kimona swojej pani, asystujące przy arenie sumo i poznające zasady surowego treningu mistrzów yokozuna, czy poznające drogę wojowników posługujących się przeróżnymi rodzajami broni. (Powiem szczerze, że sama z tej książki nauczyłam się co nieco jeśli chodzi o sztuki walki.) Czy – wreszcie – koty bawiące się podczas festiwalu, matsuri.

Każda z ilustracji (a jest ich ponad 100!) bardzo pieczołowicie odwzorowuje japońską rzeczywistość; dodatkowo uzupełniona jest o przeurocze kocie postacie (z przewodnikiem Kotaru na czele), które rozczulą każdego miłośnika kotów, niezależnie od wieku. Ale co ważne – jak czytamy na okładce – książka zawiera nie tylko ilustracje, ale też wiedzę o Japonii. I to jest jej kolejny mocny punkt.

Mnóstwo faktów i ciekawostek o Japonii

Jestem naprawdę zaskoczona wysokim merytorycznym poziomem książki Kocie ścieżki. Japonia. Przyznam szczerze, że spodziewałam się, że w książce będzie kilka delikatnych nawiązań do japońskiej kultury – do origami, do samurajów, do jedzenia pałeczkami. Tymczasem książka zawiera mnóstwo faktów i ciekawostek o Japonii, uporządkowanych tematycznie i zamkniętych w poszczególnych rozdziałach. Jeden z nich, W krainie bogów, wprowadza dzieci w podstawowe tajniki dwóch głównych religii praktykowanych w Japonii – buddyzmu i shintō. W przystępny sposób wyjaśniono różnice, przedstawiono najważniejsze bóstwa, objaśniono obrzędy i zasady zachowania się w świątyniach.

Kocie ścieżki. Japonia - podróż z dziećmi śladami Kotaru!

Kocie ścieżki. Japonia, Rozdział W krainie bogów: Kotaru spotyka Totoro!

W książce pojawiają się też nawiązania do popkultury, które mogą być dzieciakom bliskie. Np. przy okazji omawiania konceptu bóstw kami pojawiają się nawiązania do filmów wytwórni Studio Ghibli pt. Spirited Away: W krainie Bogów oraz Totoro. Autorka wręcz zachęca do obejrzenia tych filmów, aby lepiej poznać świat japońskich wierzeń. My też serdecznie polecamy obejrzeć produkcje Studio Ghibli – zerknij na nasze top 10 filmów Ghibli, a tutaj znajdziesz listę wszystkich ich filmów!

W innym rozdziale książki, pt. Zapach tatami, wyjaśnione zostały z kolei zasady panujące w tradycyjnym japońskim domu. Omówiono (i oczywiście pokazano na ilustracjach) elementy wyposażenia: tradycyjne palenisko, stolik kotatsu, łaźnię/onsen, futony chowane w szafach… Oczywiście wyjaśniono także, że na tatami nie wchodzi się w butach, które zostawia się w przedpokoju, genkan. Omówione zostały nawet nowoczesne toalety…

Nie zdziw się, kiedy sedes sam podniesie klapę „na twój widok” – może mieć zamontowany czujnik i reaguje na zapalane światło.

Kocie ścieżki. Japonia, Rozdział Zapach tatami: kotatsu oraz nowoczesna japońska toaleta sterowana elektronicznie

Dlaczego o tym wspominam? Bo wizyta w nowoczesnej japońskiej toalecie to jedna z największych obaw dorosłych podróżujących do Japonii! Tymczasem dzieciaki po lekturze książki raczej się ich bać nie będą!

Itadakimasu!

Jednym z najfajniejszych rozdziałów książki jest dla mnie oczywiście ten o jedzeniu, pt. Itadakimasu!, w którym wraz z kocim przewodnikiem odwiedza się między innymi typową japońską restaurację.

Nasz Molek doucza się w kwestii jedzenia sushi i sashimi!

W tym rozdziale omówione i pokazane zostały najbardziej charakterystyczne japońskie potrawy (sushi i sashimi, unagi, okonomiyaki, tempura, ramen, herbata matcha), wszechobecne automaty z napojami, ale przedstawione zostały też podstawy dobrego zachowania podczas posiłku i podczas ceremonii herbacianej.

Maki i nigiri można chwycić palcami, ale sashimi wyłącznie pałeczkami. Pałeczek używamy jak szczypiec czy chwytaka, nie dzidy – nie można na nie nadziewać potraw. Byłoby to bardzo niegrzeczne!

Prawda?!

Kocie ścieżki. Japonia, Rozdział Itadakiamsu!: Kotaru przygląda się figurce tanuki, a potem kupuje matcha latte w automacie

Watashi wa Kotaru desu!

Dzięki książce Joli Jaworskiej dzieciaki mają szansę poznać nie tylko różne japońskie zjawiska i sytuacje, ale także nauczyć się prawidłowego słownictwa, a nawet kilku prostych formułek po japońsku. I to praktycznie od pierwszego zdania Konnichiwa! Watashi wa Kotaru desu. (Cześć! Jestem Kotaru.) wypowiedzianego przez kotka-przewodnika po Japonii. Niektóre z japońskich słówek zostały dodatkowo umieszczone w ramce z wyjaśnieniem (na zasadzie mini słowniczka). Na końcu książki dodano natomiast małe ilustrowane rozmówki. Co ważne – w nawiasach zawsze podana jest prawidłowa wymowa.

Mapy

Trochę dookoła, bo w książce umieszczone na początku, a ja wspominam o nich na samym końcu! Nie bez powodu książka nosi tytuł Kocie ścieżki. Japonia. To oczywiście świetna książka dla tych, którzy się Japonią interesują. Ale można ją też potraktować jako przygotowanie do podróży, także pod względem informacji z zakresu geografii. Początek książki to sekcja Mapy – a w niej kilka narysowanych przez autorkę mapek, najważniejsze informacje o kraju i atrakcje czterech głównych wysp Japonii oraz – ku naszemu zaskoczeniu, ale i zadowoleniu – wysp archipelagu Ryūkyū (Okinawa!).

Gorąco polecam dzieciakom i dorosłym!

Jeśli zatem planujesz wyjazd do Japonii z dziećmi, a są one już na tyle duże, że umieją czytać, koniecznie podsuń im tę książkę. Będą wiedziały, gdzie się wybierają, czego mogą się spodziewać na miejscu, jak się zachowywać i czego nie robić, bo „byłoby to bardzo niegrzeczne”. A jeśli jeszcze nie umieją czytać, to może być fajna czytanka na dobranoc.

Ale książkę polecamy wszystkim, którzy interesują się Japonią lub mają bzika na punkcie kotów. Młodym i starym. Tym, co planują wyjazd do Japonii i tym, którzy po prostu lubią poznawać odmienne kultury. A jestem pewna, że gdyby wszyscy dorośli podróżujący do Japonii, posiadali na starcie taką wiedzę, jak ta przekazywana przez książkowego Kotaru – o wierzeniach, symbolice, czy o japońskiej etykiecie – o wiele więcej wynieśliby ze swoich podróży!

Uwaga! Konkurs!

Szukaj jutro na naszym Facebooku i blogu informacji o konkursie, w którym do wygranie będzie kilka egzemplarzy książki Kocie ścieżki. Japonia!

Jola Jaworska